Kod emocji – nowatorska metoda terapii cz.3 – zaawansowany poziom pracy z emocjami
Poprzednie artykuły z cyklu prezentującego metodę kodu emocji omawiały koncepcję uwięzionych emocji, ich wpływ na psychikę i somatykę człowieka, jak również sposób uwalniania blokad emocjonalnych. Niniejszy artykuł pokazuje, jak ważna jest pogłębiona praca z emocjami w sposób pogłębiony.
Pogłębiona praca z emocjami
Pamiętasz kartę kodu emocji oraz procedurę identyfikowania, a następnie uwalniania uwięzionych emocji? Jeśli potrzebujesz je sobie przypomnieć, wróć do artykułu, w którym opisałam, jak uwolnić zablokowane emocje. Czasem podświadomy umysł potrzebuje więcej informacji, zanim będzie mógł uwolnić emocję, którą zidentyfikowałeś. Informacje te dotyczą 3 aspektów:
- czasu – kiedy doszło do jej zablokowania;
- okoliczności – czego dotyczyła emocja;
- ewentualnego przejęcia danej emocji od innej osoby.
Praca z emocjami – kiedy doszło do zablokowania emocji
Praca z emocjami wymaga określenia momentu uwięzienia emocji. Możesz to przeprowadzić w następujący sposób, najpierw ustal, w której połowie życia miało to miejsce. Załóżmy, że masz 30 lat i uwięzioną emocją jest „wstyd”- zapytaj: „Czy do uwięzienia emocji doszło, zanim skończyłem 15 lat?”. Jeśli otrzymasz odpowiedź twierdzącą, zawęź okres pytając, „Czy do uwięzienia emocji doszło, zanim skończyłem 10 lat?”. Po otrzymaniu ponownej odpowiedzi twierdzącej, kontynuuj: „Czy do uwięzienia emocji doszło, zanim skończyłem 5 lat?”. Jeśli otrzymasz potwierdzenie, oznacza to, że masz pytać dalej: 4 lata, 3 lata itd., aż do ustalenia konkretnego wieku. Według Bradley’a Nelsona określanie ram czasowych w taki sposób daje dobre rezultaty – plus minus rok.
W jakich okolicznościach powstała zablokowana emocja?
Podświadomy umysł nie dąży do ustalenia wieku osoby w sposób precyzyjny, bardziej istotne dlań są określone wydarzenia, okoliczności, w jakich zablokowanie emocji miało miejsce. Bowiem emocje nie powstają w pustce. Wiążą się one z tym, czego doświadczasz. Jak zapewne wiesz, to co Ci się przydarza zawsze w określony sposób interpretujesz – a od tego, co myślisz i jakie masz przekonania zależą twoje emocje.
Dlatego jeśli to możliwe warto ustalić, w jakich okolicznościach doszło do uwięzienia emocji. Jak dotrzeć do tych informacji? Możesz zapytać, czy przykładowo emocja „wstydu” dotyczyła sytuacji, osoby, czy też była ukierunkowana na samego siebie. Jeśli dotyczyła sytuacji możesz doprecyzować – czy była związana z domem, szkołą itd. Jeżeli dotyczyła innej osoby – możesz ustalić płeć, a potem zawęzić wybór do rodziny, nauczycieli, znajomych itd.
Czy zablokowana emocja została przejęta?
Jest czymś oczywistym i naturalnym, że odczuwasz emocje, uczucia innych ludzi, szczególnie jeśli jesteś osobą empatyczną. Jednakże z racji tego, iż jako człowiek jesteś energetycznie połączony z innymi, może się zdarzyć, że energia tych emocji zostanie zablokowana w twoim ciele. Jeżeli twój przyjaciel przechodzi kryzys w swoim związku, możesz nieświadomie przejąć część jego emocjonalnej energii. Podobnie gdyby twoje dziecko przeżywało lęk, mogłoby dojść do przejęcia tej emocji przez ciebie.
Pracując metodą kodu emocji, warto ustalić – czy taka sytuacja miała miejsce – pytając: „Czy emocja została przejęta od innej osoby?” Jeżeli otrzymasz odpowiedź twierdzącą, najpierw ustal płeć tej osoby. Następnie zawęź pole poszukiwań, by ustalić, czy był to krewny/współpracownik/sąsiad itd. Na końcu możesz doprecyzować pytając o konkretne osoby. Po każdym z etapów zanim przejdziesz do bardziej precyzyjnych pytań, zadawaj pytanie: „Czy musimy dowiedzieć się coś więcej na temat tej uwięzionej emocji?”. Jeżeli otrzymasz odpowiedź negatywną, przejdź do jej uwolnienia.
Praca z emocjami – więzienie emocji w okresie prenatalnym
Bradley Nelson zauważył, że do zablokowania emocji może dojść jeszcze w okresie prenatalnym. Energia emocji odczuwanej przez kobietę będącą w ciąży może wpłynąć na płód. W efekcie może on przejąć i uwięzić w sobie emocję matki. Aby to ustalić, należy postawić następujące pytania:
- „Czy do uwięzienia emocji doszło w okresie rozwoju płodowego?”
- „Czy do uwięzienia emocji doszło w pierwszym trymestrze ciąży?”
- „Czy do uwięzienia emocji doszło w drugim trymestrze ciąży?”
- „Czy do uwięzienia emocji doszło w trzecim trymestrze ciąży?”
Przy czym należy podkreślić, że najczęściej dochodzi do zablokowania emocji w trzecim trymestrze.
Emocje odziedziczone
Jak zapewne wiesz, po swoich przodkach dziedziczysz cechy fizyczne. Co więcej, geny w 40 a nawet 60% wpływają na twoją osobowość. Ale czy masz świadomość, że po swoich przodkach możesz odziedziczyć również traumy, czyli zablokowane emocje? Praca z emocjami pomaga w zrozumieniu , jakie emocje zostały odziedziczone. Niektóre z nich mogą mieć znaczący wpływ na rozwój twojej osobowości, są i takie, które mogą stać się powodem zaburzeń emocjonalnych, a także innych problemów zdrowotnych.
Tego typu emocje są jak bagaż emocjonalny przejęty bezpośrednio od rodziców. „To znaczy, że płód przejmuje energię zablokowanej emocji podczas poczęcia lub z komórki jajowej matki lub z nasienia ojca. Może się też zdarzyć, że oboje mają w sobie jakąś zablokowaną energię negatywnych doświadczeń z przeszłości, tak że w zarodku dochodzi do kumulacji tych energetycznych emocji.„
(B.Nelson, „Kod emocji”, str.227)
Jak zidentyfikować i uwolnić odziedziczoną emocję
Najczęściej możesz odkryć taką emocję w momencie, gdy pracujesz z kartą kodu emocji i zadajesz już pytania dotyczące każdej emocji (z określonej kolumny i ustalonego rzędu), lecz przy każdej z nich dostajesz odpowiedź negatywną. Wtedy zapytaj po prostu: „Czy ta emocja została odziedziczona?”. Jeżeli otrzymasz odpowiedź potwierdzającą, przejdź przez listę emocji precyzując: „Czy to odziedziczony/odziedziczona …………..?”.
Po ustaleniu, jaką emocję odziedziczyłeś ustal, od którego rodzica ją otrzymałeś w spadku. Następnie idź wstecz pokolenie po pokoleniu, aż dowiesz się u kogo pierwotnie ta emocja powstała i została zablokowana. Z reguły dziedziczymy traumatyczne emocje po dziadkach. Gdyby okazało się, że emocja sięga przynajmniej czterech pokoleń wstecz, wystarczy że ustalisz w którym pokoleniu miało to miejsce. Procedura pytań pomocniczych w ustalaniu historii odziedziczonych emocji wygląda następująco:
- Zapytaj: „Czy odziedziczyłem tę emocję po matce?” Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, przejdź do pytania 3.
- Zapytaj: „Czy odziedziczyłem tę emocję po ojcu?”. Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, przejdź do pytania 3.
- Zapytaj: „Czy ona/on odziedziczyła/odziedziczył tę emocję po jednym z rodziców?”.Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, ustaliłeś od kogo pochodzi emocja. Jeżeli odpowiedź brzmi „tak”, kontynuuj zadawanie pytań.
- Zapytaj: „Czy ona/on odziedziczyła tę emocję po swojej matce?”. Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, przejdź do pytania 6.
- Zapytaj: „Czy ona/on odziedziczyła tę emocję po swoim ojcu?”. Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, przejdź do pytania 6.
- Zapytaj: „Czy ona/on odziedziczyła/odziedziczył tę emocję po jednym z rodziców. Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, ustaliłeś od kogo pochodzi emocja. Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, wróć do pytania 4.
(B. Nelson, „Kod emocji” str.231-232)
Praca z emocjami polega na powtarzaniu powyższych pytań, aż ustalisz pochodzenie odziedziczonej emocji. Wówczas możesz przejść do uwalniania emocji zgodnie z procedurą opisaną w poprzednim artykule. Umieść magnes na wysokości czoła między brwiami, następnie przesuń go od czoła przez głowę i wzdłuż szyi tak daleko, jak jesteś w stanie sięgnąć. W tym przypadku wykonaj tą czynność 10 razy.
Podsumowanie
Metoda kodu emocji znajduje zastosowanie w uwalnianiu nieuświadomionych zablokowanych emocji, nawet wówczas gdy ich odkrycie wymaga ustalenia szczegółowych informacji o ich pochodzeniu. Co więcej, okazuje się być przydatna w leczeniu emocji odziedziczonych, traum – które dostaliśmy w spadku od naszych przodków. Chcę podkreślić, że treści zaprezentowane w cyklu 3 artykułów (część 1, część 2) dotyczących pracy z emocjami, zaledwie przybliżają najważniejsze aspekty tej metody. Jeżeli zainteresował Cię ten temat i chcesz mieć pełną wiedzę, zachęcam do lektury książki.